Wszystko od początku...

    Sobotniej nocy oglądałam film,który nie wzbudzał we mnie żadnych emocji.
Czułam,że zaraz zasnę,moje powieki stawały się coraz cięższe .
W  pewnym momencie mój sen przerwał dzwonek telefonu.
Zerwałam się z łózka,uderzając się w sufit, w pokoju było ciemno jedynie ekran komórki ukazywał mi drogę.Podeszłam do biurka jak najszybciej tylko mogłam ,szybko odbierając telefon by nie zbudzić rodziców,usłyszałam biały szum..
Potem jakby męski głos? A następnie płacz?
Nie, chyba coś mi się pomyliło.
Coś mi się tu nie zgadza.
W końcu odezwał się jakiś mężczyzna,w pierwszym momencie nie mogłam poznać kto jest  po drugiej stronie słuchawki,ale gdy odezwał się ponownie wiedziałam już. To ON !
Moje ciało zdrętwiało z wrażenia,stałam jak wryta nie mogąc uwierzyć z kim rozmawiam.
Czego ode mnie chciał?
    Z takim napięciem czekałam aż w końcu powie co się stało,czemu płacze przecież ,gdy w piątek się widzieliśmy był uśmiechnięty i szczęśliwy,można powiedzieć ,że cały w skowronkach,co tak nagle się zmieniło?
Czy coś przeoczyłam?
Co się dzieje? Spytałam po chwili.
-Ja...ja...przepraszam...ale...nie mogę tak już.... Nic z tego nie rozumiałam przeprasza ,ale za co przecież nie pokłóciliśmy się, nawet nigdy się nie sprzeczaliśmy.
-Ale co nie możesz?
-Ja, już nie daję rady!
-Co ty mówisz?W czy nie dajesz rady?
-Dzwonie by się pożegnać.
-Pożegnać? Czy ja dobrze słyszę?
-Ja odchodzę,chce się zabić,rozumiesz? Tak będzie lepiej dla nas...
-Co,jak to? Halo, słyszysz mnie???