Rozdział III

       -Poloneza czas zacząć!- krzyknęła pani dyrektor. 
 Wiec rozpoczęliśmy oficjalną cześć apelu z okazji zakończenia roku szkolnego. Ku mojemu zdziwieniu po wszystkich przykrych zdarzeniach, które nam się przytrafiły Piotrek nie zrezygnował z tańczenia ze mną w parze. Ten ostatni raz trzymał moją tak jak dawniej z uczuciem i delikatnością. Przed nami tańczył jego najlepszy kolega przez którego wszystko miedzy nami się skończyło. To przez niego nosze w sercu ten ból, którego chciałabym się pozbyć ze wszystkich sił ale nie potrafię. Jeszcze mu pokaże jak się czuję osoba zraniona i to ja zadam mu ból z którym nie będzie mógł sobie poradzić. Zobaczy jaki to jest stracić swój cały świat przez wgląd osoby trzeciej. 
Za nami tańczyli Lila i Dawid. Po zakończonym polonezie jeszcze chwilę zostaliśmy przy swoich parach, wiec mieliśmy chwilę by ze sobą porozmawiać. Miedzy mną, a Piotrkiem nastała niezręczna cisza, dlatego odwróciłam się do Lilki. Zaczęłyśmy rozmawiać o sukienkach innych dziewczyn. Cały czas czułam na sobie przeszywający wzrok mojego partnera. Po uroczystym rozdaniu świadectw nadszedł moment na zaśpiewanie przez nas piosenki i w ramach podziękowań rozdanie róż naszym kochanym nauczycielom.          
   Każdy z nas miał wydzieloną osobę- moją nauczycielką była pani od języka francuskiego, która czuwała nade mną, kiedy zajmowałam się sklepikiem szkolnym. Kiedy składałam jej podziękowania, w naszych oczach pojawiły się łzy, uściskała mnie na pożegnanie. Wracając na swoje miejsce zauważyłam, że każdy z nas: zarówno uczniowie jak i nauczyciele płakali. To co wydarzyło się w tych murach zostanie do końca w naszych sercach i to co pozostawiliśmy po sobie będzie przez nas zapamiętane. Jeszcze raz spojrzałam na niego, miał pełne oczy łez, przez chwilę wpatrywałam w jego zielonkawe tęczówki. Lecz przerwała mi Emilka z pytaniem czy możemy już iść . Po drodze weszłyśmy jeszcze do klasy by złożyć swój podpisy w księdze absolwentów i pożegnać się jeszcze raz z osobami z którymi łączyła nas pewna wieź emocjonalna. 

  Po 20 minutach byłam w domu, postanowiła przygotować sobie coś do zjedzenia. Moim wyborem były naleśniki z czekoladą. Po zjedzeniu posiłku, pozywałam po sobie naczynia. Ognisko zaczynało się o 18:00 wiec miałam jeszcze sporo czasu. Byłam wyjątkowo zmęczona, więc ustawiłam sobie budzik położyłam się chwilę, aby się zdrzemnąć. 

  Kiedy zadzwonił alarm była 16:30, ponieważ na ognisko umówiliśmy się na osiemnastą miałam sporo czasu na przygotowanie się. Wzięłam prysznic, wysuszyłam i wyprostowałam swoje włosy, postanowiłam zrobić sobie nawet makijaż. Ubrałam się w ciemne jeansy, niebieską bluzkę, czarną skórzaną kurtkę i moje ulubione adidasy. Obejrzałam się w lustrze i stwierdziłam, że dobrze wyglądam. Przed ogniskiem postanowiłam jeszcze spotkać się z Julką. Wiec pojechałam do niej do domku. Julka mieszka 5km od mojej miejscowości, dlatego musiałam pojechać do niej busem. Bardzo ją lubię, chociaż nasze relacje nie były takie dobre jak wcześniej. Nie odzywałyśmy się do siebie ponad rok z powodu kłótni dotyczącej jej znajomych. Ale z powodu ostatnich wydarzeń pokazała, że nie jestem jej obojętna, wspierała mnie jak tylko potrafiła. Byłam jej za to wdzięczna bo nie byłam sama z tymi problemami. Pomimo tego, że nie odzywałyśmy się do siebie sporo czasu to nasze relacje były bardzo dobre. Rozumiałyśmy się bez słów, a w jej obecności mogłam zapomnieć o swoich zmartwieniach. 

  Ognisko było zaplanowane na działce u Dawida, na miejscu czekało na nas sporo osób. Przywitałyśmy się ze wszystkimi i usiadłyśmy na drewnianej ławeczce. Miejsce, na którym odbywała się nasza impreza, było bardzo przytulne. Wokół rosło dużo drzew, a niedaleko nas był dość duży staw, z którego było słychać rechot żab. Na środku działki paliło się ognisko, obok niego ułożone były drewniane ławeczki na których siedzieliśmy. Za nami stał stolik, na którym były różne artykuły spożywcze m.in. słodycze, alkohol, kiełbaska. Za ławeczką na przeciwko mnie w oddali leżał duży materac. Po 15 minutach przyszły już wszystkie zaproszone osoby, na początku rozmawialiśmy o wakacjach, o naszych planach, a także o nowych szkołach do jakich udamy się w nowym roku szkolnym. Czas leciał szybko, gdy spojrzałam na zegarek była już godzina dwudziesta. Większość z moich znajomych piła alkohol i były widoczne tego efekty. Po mimo tego, że dziewczyny piły piwo o smaku owocowym to ich zachowanie było bardzo zróżnicowane, pierwszy raz widziałam je w takim stanie. W sumie tak chciały rozpocząć swoje wakacje. Uważam, że wszystko jest dla ludzi ale z umiarem. Aczkolwiek faceci też pokazali klasę po alkoholu. Pierwszy raz w życiu widziałam Piotrka w takim stanie, bo gdy był ze mną nie pił, a tu na ognisku chciał pokazać, że umie się bawić. Sądzę, że bawić można się bez używek, ale kto jak woli, nie wnikam. Szczerze przyznam, że było mi go szkoda, gdy patrzyłam jak się stacza. Z bólem serca patrzyłam na Piotrka kiedy przytulił się do mojej przyjaciółki, a z racji tego, że ona również była pijana nie zwracała uwagi na mnie i także się do niego kleiła. 

  Godziną później pomimo palącego się ogniska, zrobiło się już troszkę chłodniej i ciemniej. Piotrek był już tak pijany, że udał się w stronę materaca, który znajdował się na przeciwko mojego miejsca na ławce. Położył się i chyba chciał próbować zasnąć, lecz po chwili podeszła do niego moja najlepsza przyjaciółka Lila, to ona przytulała się z nim jeszcze chwile temu. Usiadła koło niego dosyć blisko, dotykali się ramionami. Spoglądałam na nich ukradkiem, nie chciałam pokazywać, że to co się dzieje mnie obchodzi, ale nie potrafiłam być obojętna temu zdarzeniu. Na początku nic takiego się nie działo. Rozmawiali sobie, gdy spojrzałam na twarz Piotrka ujrzałam smutek czy żałuje, że nie jesteśmy razem? Rozmawiali o mnie, spoglądali na mnie co chwilkę byłam pewna, że jestem głównym tematem ich rozmów, O czym rozmawiali? Miałam chwilę zastanowienia- byłam po prostu ciekawa. Lecz w pewnej chwili ich rozmowa przerodziła się w coś głębszego, intymniejszego, to co ujrzałam zaparło mi dech w piersiach, zaniemówiłam. Oni zaczęli się całować. Moje oczy od razu napełniły się łzami, wokół mnie nie widziałam nikogo tylko ich na przeciw mnie leżących na materacu, całujących się na oczach moich i wszystkich wokół. Koleżanka siedząca obok mnie mówiła coś do mnie, jednak ja nie rozumiałam. Emilka widząc w jakim jestem stanie od razu zabrała mnie do swojego domu. Wyszłam z nią jak najszybciej mogłam, obraz zaczął mi się rozmazywać. W dodatku było tak ciemno, że nie widziałam drogi. Szłam potykając się o własne nogi. Wiedziałam, że mój makijaż płynął mi po twarzy, lecz nie zwracałam na to większej uwagi, po prostu jak najszybciej chciałam stamtąd uciec...